مقایسه دو روش بیهوشی با تیوپنتال سدیم و کتامین در بیماران تحت درمان با تشنج درمانی الکتریکی

چکیده: زمینه و هدف: دارو در بیهوشی مورد استفاده در تشنج درمانی الکتریکی (ect) همراه با معایبی از جمله درد و تورم در محل تزریق، کوتاه بودن مدت تشنج، انقباض زودرس بطنی و برادیکاردی سینوسی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کتامین با تیوپنتال سدیم از نظر طول مدت تشنج، تغییرات همودینامیکی و مدت زمان ریکاوری در بیماران تحت ect انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی دوسویه کور در مرکز پزشکی نور اصفهان بر روی 16 بیمار کاندیدای ect انجام شد. در یک جلسه ect از داروی کتامین به میزان mg/kg 1 به همراه میدازولام (گروه k) و در جلسه دوم از داروی تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg5/2 (گروه t) استفاده گردید (نیمی از بیماران در جلسه اول تیوپنتال و نیم دیگر کتامین دریافت کردند). طول مدت تشنج بر اساس مانیتورینگ الکتروانسفالوگرام (eeg)، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و تعداد ضربان نبض در دقیقه بیمار قبل از مداخله، بلافاصله و 3، 5،10 و 15 دقیقه بعد از ect و همچنین فاصله زمانی بین انجام ect و هوشیاری مجدد تعیین و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t زوج، مک نمار، ویلکاکسون و آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی و وزنی بیماران به ترتیب 83/10±81/30 سال و 94/10±72/61 کیلوگرم بود .میانگین مدت زمان تشنج در گروه تیوپنتال سدیم 8/5±3/26 ثانیه و در گروه کتامین 4/6±4/32 ثانیه بود (001/0p<). میانگین فاصله زمانی بین ect و هوشیاری در گروه تیوپنتال سدیم وکتامین به ترتیب 3/1±4/5 و 5/2±5/7 دقیقه بود (01/0p<). در بیماران گروه کتامین، فشار خون سیستولیک در زمان های صفر، 3 و 5 دقیقه بعد از ect به طور معنی داری از بیماران گروه تیوپنتال سدیم بالاتر بود (05/0p<). نتیجه گیری: کتامین جهت بیهوشی برای ect می تواند باعث افزایش زمان تشنج، بالا رفتن فشار خون و نبض بعد از بیهوشی شود. همچنین زمان ریکاوری با استفاده از کتامین افزایش می یابد بنابراین کتامین ممکن است جهت بیهوشی در بیماران سایکولوژیک مقاوم به ect مناسب باشد.